Voorbij de grenzen van de nationale jurisdictie worden de diepzeebodem en de aanwezige grondstoffen beheerst door een complex regime, dat bepaalt wie deze natuurlijke rijkdommen kan exploiteren en op welke manier. De algemene principes werden vastgelegd in het Internationaal Zeerechtverdrag van 1982 en de navolgende Implementatieovereenkomst van 1994, maar worden verder uitgewerkt door regels en procedures uitgevaardigd door de Internationale Zeebodemautoriteit. In de nieuwste ontwerpregels inzake exploitatie kunnen duidelijke verbeteringen worden waargenomen, maar de slagkracht van derde-belanghebbenden blijft uiteindelijk beperkt. Ook op nationaal vlak, in de wetgeving van de sponsorstaten, zijn er onvoldoende garanties aanwezig. Gelet op de huidige ontwikkelingen in het internationaal recht, de duidelijke plichten inzake milieubescherming en de status van de diepzeebodem en zijn natuurlijke rijkdommen als “gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid”, lijkt het er echter steeds meer op dat het voorzien van effectieve transparantie, publieke participatie en toegang tot de rechter niet enkel een aanbeveling is, maar een juridische verplichting.
All data in the Integrated Marine Information System (IMIS) is subject to the VLIZ privacy policy
